Het is even schrikken als ik zie dat mijn renschoenen versleten zijn. Mijn renschoenen. Dit is geen normale gebeurtenis in mijn leven. Ik staar dan ook vol ongeloof naar de beschadigingen in de hiel en besef dat ik blijkbaar zo veel gerend heb dat mijn renschoenen aan vervanging toe zijn. Sorry dat ik hier even bij blijf hangen, hoor. Maar ik en rennen? Nog steeds enigszins in shock ga ik de stad in. In de schoenenwinkel vraag ik de jongen…
Facebook, wij moeten even praten. Ik begrijp je behoefte om mij dingen te laten zien die ik zou willen kopen. Je weet ook heel veel van me, dus je gaat er vanuit dat je een redelijke inschatting kan maken van mijn verlangens. Dat is natuurlijk niet helemaal juist. Ik ken mijn vriendin beter dan jij mij kent, en nog steeds is het elk jaar een opgave om een verjaardagscadeau voor haar te bedenken. Dus: het feit dat jij, Facebook, weet dat…
Het duurde even voor het goed en wel tot mij doordrong wat er zojuist was gebeurd. De postbode was woensdag geweest. Met Kindle. En weer vertrokken. Met Kindle. Naar blijkt moeten eventuele extra kosten (zoals de EUR 41,23 inklaringskosten) gepast worden betaald aan de bezorger. En naar blijkt is een briefje van EUR 50,- dan niet gepast. Dit leidde in elk geval bij het uitspreken van een aantal woorden die hoogstwaarschijnlijk nooit gepast zijn. In elk geval stond ik de…
Misschien is het je niet opgevallen wat ik zo ga zeggen. Dat zou me niets verbazen, want het is zo’n gespreksonderwerp dat mensen meestal liever mijden. Toch ga ik het even aansnijden, want het is relevant voor dit stukje: het is best koud buiten. Ja, ik weet het, ik ben net zo verbaasd als jij: koud? In Nederland? In Februari? Het is een gekke, gekke wereld. Aangezien ik niet dol ben op kou (‘buiten’ is iets wat ik het liefst…
Volgens (ik verzin dit niet) zelfbenoemd ‘shopoloog’ Chantal Riedelman moet winkelen weer leuk worden. Dat lees ik in een nieuwsbericht op de site van de NOS. Volgens Chantal moet het een ‘beleving’ zijn. “Kijk naar Amerika” zegt ze. “Daar kunnen mannen in de winkel sportwedstrijden op TV bekijken!” Chantal is vermoed ik (en ik hoop dat ik hier niet op tenen trap) een vrouw. En zoals ik wel eens eerder heb proberen uitleggen, zijn mannen (ik hoop opnieuw niet op…
Ik leg de handmixer op de toonbank. Het HEMA kassameisje slaat deze aan en ik betaal. Tien euro. ‘Twee jaar garantie, bewaar de bon!’ zegt ze vrolijk. ‘Ja, doe ik!’ zeg ik terwijl ik mijn rugzak open en mijn portemonnee terug stop. En op dat moment bevriest de glimlach van het meisje. Alle vrolijkheid vloeit weg, om plaats te maken voor een lege blik. Ze doet wat alle kassameisjes overal doen als de transactie is voltooid: Ze staat stil, zegt…
Ik loop door de supermarkt. Ja, ik besef dat ik vrij veel columns begin met ‘ik loop door de supermarkt’. Dat is nu eenmaal iets wat ik regelmatig doe. Ik zou ook liever schrijven ‘ik loop door Manhattan’ maar daarop is de kans op dit moment niet zo groot. Dit in tegenstelling overigens tot een column die begint met ‘ik loop door Taipei, de hoofdstad van Taiwan’, want daar ga ik volgende week naar toe. Dit even terzijde en daar…
Beste Harpic, Uw reclames met de vies kijkende mevrouw die de WC blokjeshouder niet aan wil raken, spraken mij erg aan. Ook ik probeer zo min mogelijk dingen aan te raken die regelmatig worden getroffen door spetters dan wel stralen urine. Wat mij ook aansprak van uw Harpic hygienische toiletblokjes, was de belofte op de verpakking dat de twee aanrakingsvrije blokjes tezamen goed zijn voor duizend keer doorspoelen. Het is een Groots Getal dat mij het vertrouwen geeft dat ik…
Ik sta bij de kassa. Er schieten honderd dingen door mijn hoofd: werk, deadlines, nog meer deadlines en het eindeloos piepende stemmetje in mijn achterhoofd dat mij aanspoort om vooral meer aan mijn nieuwe roman te werken. De caissière bliept mijn boodschappen, en ik pak mijn portemonnee uit mijn tas. Ik haal mijn bonus- en airmiles passen tevoorschijn en overhandig deze aan het meisje. Terwijl ik in mijn hoofd een lijstje doorneem van dingen die ik ab-so-luut vanmiddag nog moet…
Ik sta in de supermarkt met zo’n winkelmandje-op-wieltjes naast me. Ik vind dat sowieso nogal stomme dingen, waarvan het hengsel voor mij altijd te kort is. Ofwel ik moet gebogen mijn heel grof volkoren ophalen, ofwel hij hangt zo half in de lucht, alsof ik ‘em op twee wielen wil laten stunten. Terwijl ik daar sta, komt er een vrouw met een winkelwagentje voorbij, die mijn behoorlijk volgeladen mandje opzij duwt, zodat deze over mijn kleine teen rijdt. Uiteraard loop…