Het was nou niet een dag van ‘joepie’. Onze kat Tintin moest naar de dierenarts om kiezen te laten trekken. Het arme beest had ontstoken tandvlees, en natuurlijk doen we dan wat nodig is. Een van die dingen is ‘s ochtends om 7 uur opstaan om een tot dan toe redelijk happy beest in een kleine draagmand op te sluiten. En hoewel mijn vriendin en ik de dierenarts vertrouwen, maak je je toch zorgen. Eenmaal terug van de dierenarts stapte…
Aan de ene kant vind ik het heerlijk om, zoals nu, in de tuin te werken. Even voor de duidelijkheid: met ‘in de tuin werken’ bedoel ik dat ik deze column schrijf op mijn iPad, niet de activiteit van het wieden, planten etcetera. Het geeft een gevoel van grote vrijheid en luxe om sowieso een achtertuin te hebben waar ik via draadloos internet alles kan doen dat ik ook op mijn werkkamer kan. Aan de andere kant heb ik een…
Deze week loopt net even wat anders dan ik had verwacht. Daarom een klassieker van Stephen Fry en Hugh Laurie in de tussentijd. Vreest niet! Ik keert terug! Maar dan zonder die overbodige ’t’s.
Ik sta in de supermarkt met zo’n winkelmandje-op-wieltjes naast me. Ik vind dat sowieso nogal stomme dingen, waarvan het hengsel voor mij altijd te kort is. Ofwel ik moet gebogen mijn heel grof volkoren ophalen, ofwel hij hangt zo half in de lucht, alsof ik ‘em op twee wielen wil laten stunten. Terwijl ik daar sta, komt er een vrouw met een winkelwagentje voorbij, die mijn behoorlijk volgeladen mandje opzij duwt, zodat deze over mijn kleine teen rijdt. Uiteraard loop…
Ik kan me niet zo heel veel meer herinneren van de kleuterschool, maar één gebeurtenis is blijven hangen. De juf ging een poppenkast voorstelling geven. Het was, besef ik nu, een show waar ze heel wat vrije tijd in had gestoken: zelfgemaakte poppen, achtergronden en een eigen verhaal. Als kind dacht ik daar natuurlijk niet over na, maar nu weet ik hoe veel tijd er in gaat zitten om een mooi kloppend script in elkaar te draaien, stemmetjes te bedenken…
Het is volkomen willekeurig wat in een bepaalde cultuur geaccepteerd is om te eten. In diverse Aziatische landen is ‘hond’ gewoon een gerecht. Net als ‘slang’ trouwens. In verschillende Afrikaanse landen kun je, heb ik mij horen vertellen, geroosterde sprinkhanen met honing kopen in stalletjes, net zoals je bij ons een zakje pinda’s koopt op de markt. Aan de andere kant zijn er net zulke willekeurige taboes op eten. In de Verenigde Staten gruwen mensen van het idee om ‘paard’…
Een van de redenen dat schrijven me nu makkelijker afgaat dan, pak ‘em beet, tien jaar geleden, is omdat ik accepteer dat woorden niet op rantsoen staan. Waarbij ik vroeger zwoegde op een tekst, en doorploeterde tot ik van de ‘perfecte’ openingszin tot een mooi kloppend slot kwam, begin ik nu regelmatig vijf keer opnieuw. Vroeger vond ik dat zonde. Ik had toch al zoveel geschreven? En al die moeite zou ik dan zomaar weggooien? Nee, dacht ik, het is…
Er is niks ergers dan een computerprobleem. Ja, ik weet dat dat een sterke uitspraak is. En er is nu vast iemand die hoofdschuddend mompelt: “dat kun je niet zeggen in een wereld met zo veel leed.” Tegen jou zeg ik: er is NIETS ergers dan iemand die mompelt en hoofdschudt en wereldleed aanhaalt. Niets behalve, zoals ik al in mijn eerste zin aangaf, computerproblemen. Een vriend van mij belde in lichte paniek op, omdat zijn computer weigerde een duur…
Een vriendin belt. Ik heb al een tijdje niets van haar gehoord, ze is namelijk het type ‘druk, druk druk’. Altijd onderweg, altijd met het volgende bezig voor het vorige klaar is. En dat is natuurlijk geen probleem. Ik weet hoe dat gaat. Hollen of stilstaan en zo. Freelancen betekent dat je nooit echt vrij bent. We praten even en ik sla geen acht op de wat vreemde echo. Ik vermoed dat ze onderweg is, zoals gebruikelijk. Op straat, of…