Er was een tijd dat het achtervoegsel ‘pro’ een bepaalde betekenis had. Het riep beelden op van mannen of vrouwen die wisten waar ze mee bezig waren. De ware Pro-Fessionals, zogezegd, waarbij ‘pro’ in elk geval betekent dat iemand zijn of haar geld verdient met zijn professie. Maar ‘pro’ is en andere weg ingeslagen. ‘Pro’ heeft, na jarenlang het betrouwbare uithangbord van serieuze business te zijn, nu gekozen voor de platte commercie. Het begon al een tijdje geleden toen mijn…
We hebben een logee en hij heeft nogal een eigenaardig dieet. Zo mag hij bijvoorbeeld geen wortels eten. Wel is hij redelijk gek op appels, appelboom takjes, gras en het snoer van mijn laptop. De logee is, zoals sommigen misschien al geraden hebben, een konijn. En ik moet eerlijk bekennen dat ik moeite heb met konijnen. Niet dat ik er een hekel aan heb, helemaal niet. Maar ik begrijp ze niet. Ik spreek vloeiend kats en kan me redelijk redden…
Er zijn momenten voor rustige evaluatie van de merites en mindere kanten van een multimedia project. DIT IS NIET ZO’N MOMENT Kijk naar Dr Horrible’s Sing-along blog en zie genialiteit. Dit is BRILJANT.
Drie dagen geleden ben ik een nieuw blog over games begonnen. Vandaag had de site meer dan 1700 bezoekers. Ik sta paf. *edit* Het aantal is gestegen tot bijna 2500. In een dag. Wauw.
Het begon gisteren met een bericht in de Telegraaf. Nou moeten er dan meteen alarmbellen gaan rinkelen, maar goed. Het bericht stelde dat ‘De WCs Uit De Trein Verdwijnen’. Ik bel daarom met de woordvoerder van de NS, een allervriendelijkste man die met enige vermoeidheid in zijn stem uitlegt wat er nu eigenlijk aan de hand was. “We hebben vier jaar geleden besloten om WCs uit de Sprinters te verwijderen. Dat zijn treinen die, net als de metro, op korte…
De NS gaat de WCs uit treinen verwijderen. Het doel van de operatie is het vrijmaken van extra zitplaatsen. Elke geschrapte toilet levert vier extra stoelen op. Zo op het eerste gezicht lijkt daar wat voor te zeggen. Behalve als je ‘moet’. En vooral als de trein dan ergens midden in het weiland om onverklaarbare redenen stilstaat. Dan had je liever vier uur gestaan dan dat je nu niet ‘mag’. Om het drama compleet te maken verdwijnen de toiletten ook…
Vanavond is de finale van de beste TV serie aller tijden. En nee, dat is geen kwestie van smaak. Hierover is geen discussie mogelijk. Sommige dingen staan simpelweg vast. Voorlopig de laatste aflevering, op BBC1 om 19:40. En dan maanden lang wachten. Snif.
Ik heb me een tijdje geleden voorgenomen dat ik een pijp zou gaan roken als ik 40 ben. Dat is een eigenaardig voornemen, daar ben ik me van bewust. En gezien onze moderne tijd is het eigenlijk net zoiets als me voornemen om op iedere dinsdag klederdracht te gaan dragen. Maar ik neem me nu eenmaal vreemde dingen voor. En als dan de voorzienigheid een rol gaat spelen, wie ben ik dan om het lot te tarten. Een paar maanden…
Ik heb het probleem dat mijn hersenen erg gevoelig zijn voor bepaalde liedjes. Als iemand in de buurt alleen maar denkt aan ‘Heb je even voor mij‘ loop ik het drie weken lang hardop te zingen. Nu is Frans Bauer onschuldig genoeg, maar de gevolgen kunnen groot zijn als ik iets als dit filmpje onder ogen krijg. Het is al wat ouder (gezien de enorme cultus er omheen) maar ik hoorde het voor het eerst. Waarop de melodie zich in…
Er zijn dingen die je gewoon niet doet. Dingen die alles met bijgeloof te maken hebben, en niets met ratio of reden, maar die toch gewoon stom zijn. Zoals vlak voor je gaat skiien zeggen “Weet je dat ik nog nooit iets gebroken heb?” Of tijdens een onweersbui op een heuvel gaan staan, en dan heel hard vloeken. Of je weblog “schrijversblok” noemen. En daar zit ik dan, twee maanden later, starend naar een wit vel papier. Ook weer uitstelgedrag, want…