De beste columnist
Af en toe moet ik even verwijzen naar mijn favoriete columnist, Dave Barry. Housecleaning tips
Woah! Recursief man!
Okay… ik moet weer even wat breder kijken. De afgelopen column op dit blog ging over Twitteren. Op mijn Twitter link ik naar die column, in de hoop dat lezers naar mijn Twitter gaan… Tijd om weer eens over stomme voorvallen in de supermarkt te schrijven, denk ik 😉
Twiedel twiedel twiedel twiet
Op het moment dat ik er achter kwam dat ik mijn mobieltje in de auto had laten liggen sloeg de schrik om mijn hart. Niet omdat mijn auto op een achteraf plek stond, vlak bij een VMBO school waar ‘autokraak’ een hoofdvak was. Ook niet omdat ik heel belangrijke lucratieve telefoontjes mis zou lopen. Nee. Het probleem: ik kon niet Twitteren. Hoewel ik mijn eerste Tweet al in mei 2007 verstuurde, kon Twitter me in eerste instantie niet zo boeien….
Tripod, ik hou van jullie
Denkvoer voor Wilders volgelingen Santa Won’t Be Welcome Here – Tripod
Tijdverspiller
Yikes! Ik ben hier nu al een half uur mee zoet!
Je kan nog zo veel gelijk hebben…
Hoe komt het toch dat wij sceptici zo vaak overkomen als een stelletje zure zeurpieten? Een paar weken geleden zat ik naar Nova te kijken, waar de voorzitter (meen ik) van de vereniging van atheïsten te gast was. Hij vertelde dat het zo’n goed idee was om reclameborden op bussen te hangen met de tekst “God bestaat waarschijnlijk niet”. Nou vind ik dat die borden net zo goed mogen als de gemiddelde relieposter met teksten als “Jezus is uw redder”…
Techniek is helemaal mijn ding
Ik ben dol op gadgets in het algemeen, en op mijn iPod Touch in het bijzonder. Ik bedoel: kom op! Hij is aanraak gevoelig! De ultieme gadget, zeg maar. Waar je ook allerlei heerlijke nieuwe toepassingen aan kan toevoegen met wat simpele tip en veeg bewegingen over dat geweldige glanzende scherm. Toch blijft het afspelen van muziek en (eigenlijk vaker) podcasts zijn belangrijkste functie. Zo zit ik achter mijn bureau en luister naar een podcast. Ik moet even van mijn…
Round and round
Zoals beloofd nog een laatste woord wat betreft rotondes. Om te beginnen ben ik verbijsterd over de hoeveelheid discussie over dit onderwerp. Maar na het lezen van de inmiddels meer dan 100 reacties, de diverse voors en tegens, en na zelf met VVN te hebben gebeld, kom ik tot de volgende conclusie: Rotondes zijn kennelijk de Bermuda Driehoekken van de verkeersregels. Het zijn zones waarbij richting aangeven niet zozeer een wetenschap is, als meer een kunst. Plekken waar logica subjectief…
Kennelijk ligt het dus niet aan mij
Zoals ik in de afgelopen 24 uur kon zien (meer dan 80 reacties op drie sites (ekudos, nujij.nl en uiteraard hier) ben ik niet de enige die rotondes op ‘mijn manier’ (ook wel bekend als ‘de juiste manier’ 😉 ) neemt. Maar ook zijn er dus heel wat mensen die het anders hebben geleerd… Ik kom binnenkort hier op terug, met een reactie op de reacties.
Ben ik nou gek?
Help me even. Al enige tijd hebben mijn vriendin en ik een verschil van mening, dat iedere keer weer oplaait bij het naderen van een rotonde. Ik erger me namelijk dood aan mensen die niet op de (in mijn ogen) juiste manier richting aangeven bij een verkeersplein. Volgens mijn vriendin ben ik echter de enige die het op ‘mijn’ manier doet.