Daar is ze weer. Ze heeft die schichtige blik in haar ogen. Alsof ze op groot wild jaagt en bloed geroken heeft. Net nu ik weer dicht ben. En Hij schijnt niet in staat haar te stoppen. Ik had gedacht dat het even wat minder erg zou zijn, met de boom naast me. Maar niet alleen zitten mijn kussens vol met naalden, het schijnt de twee monsters ook nog te inspireren om me nog verder toe te takelen. Ze kijkt…
Kent u dat? U heeft twee bazen die allebei tegenstrijdige instructies aan u geven? Bent u wel eens bestraft voor het succes van een project? Wel eens ontslagen omdat de winst steeg? Doorspekt uw baas zijn zinnen met steenkolen Engels en gebruikt hij te pas te onpas het woord synergie? Valt het u ook op dat het management kennelijk geen idee heeft waar het mee bezig is? Welkom in de wereld van Dilbert. Of, zoals ik het noem, de werkelijkheid….
Ik moet naar een dagbestedingcentrum voor ‘mensen met een beperking’ voor een foto opdracht. De een of andere liefdadige instelling gaat een cheque uitreiken voor de aanschaf van materiaal. De uitreiking is om tien uur en het is vijf voor tien. Met ijzeren zelfbeheersing scheur ik met mijn Ford Escort door de straten van Kampen. Ik rijd twee keer verkeerd maar met een wonderbaarlijke sliding over een zanderig straatje weet ik op tijd de parkeerplaats van het opvangcentrum te bereiken….