Onderweg naar de supermarkt was ik me al flink aan het opwinden. Het ging niet eens om die vier euro. Het ging om het principe! Maar tegelijkertijd vroeg ik me af hoe overtuigend ik over zou komen met een totaal lege fles wijn.
Toch was dat gewoon de situatie: pas in het laatste glas bleek de made te zitten. Een made en een zwart ding dat ik niet anders kan omschrijven dan als een keutel. De made had ik met de wijn bijna naar binnen gewerkt, maar viel op omdat ik normaal gesproken wijn niet hoef te kauwen. Wat ik uitspuugde was bleekig rood met ringetjes. Maar verkruimelde in mijn paniek om het vooral WEG te werken.
De keutel-achtige zat nog in het glas, en werd met CSI precisie in een oud blikje gedeponeerd, als Bewijsstuk A. Hier zouden ze meer van horen. Dit zou ik niet accepteren!
Maar op de fiets, richting supermarkt, voelde ik me gaandeweg minder zelfverzekerd worden. De fles was tenslotte leeg.
“U wilt een LEGE fles ruilen? Een fles die u geheel heeft LEEG gedronken?” stelde ik me voor dat de dame achter de servicedesk zou zeggen.
Inwendig kromp ik al in elkaar bij de snerende toon en de blik vol ongeloof over mijn overduidelijke poging om deze arme supermarkt 4 euro afhandig te maken. Maar ik hoefde niet in elkaar te krimen! Het was gewoon waar! Ik kan toch niet accepteren dat er ongedierte in mijn drank zit?
Ik nam me dan ook voor om bij het eerstvolgende protest juist dat woord zo luid mogelijk te gebruiken: ‘Ongedierte!’ Want hoe sterk staat zo’n servicedesk dame als de hele winkel hoort dat er ‘ongedierte!’ en ‘keutels!’ in de wijn zitten?
De servicedesk dame zou er ongetwijfeld de chef bijhalen, en me vragen om het gesprek rustig achterin het kantoor voort te zetten, waar ze buiten gehoorsafstand van de klanten nog meer snerende blikken en honende opmerkingen over de LEGE fles wijn zouden kunnen maken.
Maar dat zou ik niet pikken! Ik zou er op staan dat ik mijn geld terug kreeg. Geld dat ik had uitgegeven aan een fles wijn met KEUTELS! en MADEN!
Ik liep rood aan toen ik de supermarkt daadwerkelijk betrad, en beende met ingehouden woede naar de servicedesk. Ik zette de fles met op de toonbank en vertelde wat ik had aangetroffen. Ik wilde het blikje met een dramatisch gebaar tevoorschijn halen om de KEUTEL te laten zien, maar voor ik dat kon doen had ze de fles al gescand en kreeg ik vier euro overhandigd.
Om de een of andere reden was ik een beetje teleurgesteld. Ik liep de winkel in voor mijn boodschappen. En een nieuwe fles wijn.