Ik had op zich wel verwacht dat mijn column van gisteren wat boze reacties zou opwekken. Dat is het risico als je ironie gebruikt en pas in de laatste alinea laat zien wat je eigenlijk bedoelt. Wat ik niet verwacht had, was een zeer specifieke reactie van een lezer, die stelde: ‘ja ik ben het eens met wat je schrijft maar ik ben het oneens met wat je niet schrijft maar volgens mij wel bedoelt’. Ik moet bekennen dat ik…
Het wilde niet vlotten met mijn nieuwe roman. Ik worstelde met personages, plot en gezichtspunten. De momenten dat ik echt achter de computer plaatsnam om er aan te werken, werden echter steeds zeldzamer. Ik had van alles wat meer prioriteit had, niet in de laatste plaats deadlines van artikelen die nu af moesten, terwijl zo’n boek ‘ooit’ pas klaar hoeft te zijn. Dit ging zo door tot ik een paar maanden geleden in de spiegel keek en realiseerde me dat ik…
“Ik zou ook wel een boek willen schrijven, maar ik heb er geen tijd voor.” Als ik een euro zou krijgen voor iedere keer dat ik deze zin hoorde zou ik rijk zijn. Nou ja… ik zou er in elk geval een paar keer voor naar Starbucks kunnen. Er is niet zoiets als het ‘perfecte schrijfmoment’. De omstandigheden zijn nooit ideaal en wachten op dat ‘magische moment’ zorgt er voor dat er een jaar voorbij gaat zonder een letter op…
Er zijn een aantal voordelen aan het schrijven. Om te beginnen is het werk dat ik kan doen terwijl ik koffie drink en koekjes eet. Dat is niet voor iedere beroepsgroep weggelegd. Ik stel me voor dat een chirurg geen koffie met koekjes kan nuttigen tijdens zijn werk. Lijkt me ook behoorlijk onhygiënisch, al dat bloed op je koekjes. Maar dat zal wel weer zoiets zijn waar je aan went, net zoals slagers ook worst eten ondanks dat ze weten…
De organisatie van Borderkitchen stond versteld van de stormloop, zegt het meisje dat bij de ingang zit. De kaartjes waren maanden geleden al binnen vijf minuten uitverkocht. Ik heb met wat geluk via de wachtlijst nog een ticket bemachtigd en sta op het punt de zaal in te gaan. Ik ben in Den Haag om mijn grote idool te zien spreken: Stephen Fry. Fry is acteur, schrijver, quizmaster (of moet ik zeggen QI master, hij presenteert het briljante BBC programma…
Ik kan me niet zo heel veel meer herinneren van de kleuterschool, maar één gebeurtenis is blijven hangen. De juf ging een poppenkast voorstelling geven. Het was, besef ik nu, een show waar ze heel wat vrije tijd in had gestoken: zelfgemaakte poppen, achtergronden en een eigen verhaal. Als kind dacht ik daar natuurlijk niet over na, maar nu weet ik hoe veel tijd er in gaat zitten om een mooi kloppend script in elkaar te draaien, stemmetjes te bedenken…
Een van de redenen dat schrijven me nu makkelijker afgaat dan, pak ‘em beet, tien jaar geleden, is omdat ik accepteer dat woorden niet op rantsoen staan. Waarbij ik vroeger zwoegde op een tekst, en doorploeterde tot ik van de ‘perfecte’ openingszin tot een mooi kloppend slot kwam, begin ik nu regelmatig vijf keer opnieuw. Vroeger vond ik dat zonde. Ik had toch al zoveel geschreven? En al die moeite zou ik dan zomaar weggooien? Nee, dacht ik, het is…
Jarenlang ben ik op zoek geweest naar het ideale notitieboekje. Welk boek over schrijven ik ook las, over een ding waren ze het allemaal eens: een schrijver moet een notitieboekje bij zich hebben om goede ideeën meteen vast te leggen. Ik heb daarom een hele verzameling schitterende exemplaren. Sommige zijn in nep-leer gebonden, anderen zijn kunstig versierd, hebben mooi papier en ademen een sfeer van artisticiteit uit. De meesten blijven onbeschreven. Dat komt niet omdat ik geen ideeën heb onderweg….
Als ik vertel dat ik een boek heb geschreven (ik geef toe, daar is weinig aansporing voor nodig) is een van de eerste vragen die mensen stellen hoeveel pagina’s het is. Aangezien het boek een e-book is, is dit geheel afhankelijk van het apparaat waar je het op leest. Het is dus onmogelijk te zeggen, en dat antwoord levert altijd een teleurgestelde blik op. Sowieso denk ik niet in pagina’s. Alleen lezers doen dat. Schrijvers, of het nu het journalistieke…
Ik vind het nogal ironisch dat ik inmiddels al vier jaar Lord of the Rings Online speel, maar nog nooit het hele boek van Tolkien uit heb gekregen. Het is inmiddels dan ook een soort obsessie geworden om het einde van dat verhaal te halen. In de loop der jaren heb ik meerdere pogingen gedaan, die steevast strandden in ‘deel 2’. De tijd tussen mijn pogingen was altijd zo lang, dat ik elke keer weer besloot om dan toch maar…