Als kind droomde ik er van om eens bij Sonja aan tafel te mogen. Ah, daar gaan we al. Zin één moet ik meteen uitleggen. Er is namelijk een generatie die waarschijnlijk nu denkt aan op dieet gaan met Sonja Bakker.
Mijn fantasie ging over een andere Sonja B., namelijk Barend, de tv presentatrice die in de jaren ’80 met haar praatprogramma de nationale discussie aanzwengelde. Sonja’s programma was zoiets als De Wereld Draait Door maar zonder de grappige filmpjes. Oh en een onderwerp mocht langer dan dertig seconden duren. Dat moest ook wel, want Sonja moest immers ook heel duidelijk maken wat ze van de dingen vond.
Zo herinner ik me nog een aflevering die in het teken stond van de film Fatal Attraction. Deze inmiddels klassieke thriller over een man die vreemd gaat en vervolgens wordt geterroriseerd door zijn one-night-stand, werd door Sonja gezien als een waarschuwing. Voor vrouwen wel te verstaan, want zij stelde dat niet het personage van Michael Douglas maar dat de door Glen Close gespeelde psychopate eigenlijk het slachtoffer was. Want: mannen zijn slecht.
Ondanks de zware saus van persoonlijk opinie (misschien juist daardoor) was Sonja op Zaterdag (of welke dag ze dan ook werd geprogrammeerd) hét programma waar je gezien wilde worden. Schrijvers, acteurs, politici, ze schoven allemaal aan. In mijn kinderlijke ogen was je pas echt iemand als je bij Sonja was geweest.
Mijn fantasie was dan ook om als extreem jonge debuterende schrijver (ik was elf of zo) bij haar te gast te zijn en te vertellen over mijn boek. Toen al wilde ik schrijver worden. Maar vooral wilde ik schrijver worden die bij Sonja te gast was.
Waarschijnlijk ten overvloede, maar ik kan melden dat dit er nooit van is gekomen. Sonja stopte met haar talkshow voordat mijn schrijverscarrière van de grond kwam.
Ik richtte mijn hoop dan ook op de spirituele opvolgers. Een andere Barend, geassisteerd door ene van Dorp en ook nog een Mulder. Barend en van Dorp was de nieuwe Sonja, waar je moest zijn om aan je vrienden en familie te laten zien dat je écht was doorgebroken. Het programma stopte uiteraard voordat ik ook maar een sprankje van potentie had om ook maar per ongeluk in de buurt van de gastenlijst te komen.
Het duurde tot De Wereld Draait Door hét programma was waar je je Bekende Nederlander lidmaatschapskaart kon ophalen. Want in 2012, tijdens de zomerstop van dat programma, deed omroep Wakker Nederland een poging om (geprogrammeerd tegenover de Olympische Spelen) zélf een spraakmakende talkshow neer te zetten. Een talkshow waarin ik eindelijk mijn landelijke talkshowdebuut maakte.
De kans dat jij (of wie dan ook) dit gezien heeft is niet groot. Had ik al gezegd dat het programma tegenover DE OLYMISCHE SPELEN stond geprogrammeerd? Maar goed, ik was te gast samen met rapper Lange Frans, om te praten over een iPhone spelletje waar ik tot de redactie me belde nog nooit van had gehoord. Songpop.
Hoewel mijn paralympische talkshowdebuut dus niet ging over mijn schrijverschap en mij net zo’n bekende Nederlander maakte als die man die bij je op de hoek woont wiens naam je niet kan onthouden maar die jou wel gedag zegt als je langs fietst, was het leuk om mee te maken.
Inmiddels ben ik regelmatig op de landelijke TV. Want: eens per jaar is ook regelmatig. Vanavond ben ik namelijk om elf uur te zien op Nederland 2. Omroep Max zendt dan deel twee uit van een vierdelige documentaire over anti-aging: ‘Eeuwig Jong’. Mijn bijdrage heeft niets te maken met mijn bijzonder jeugdige uiterlijk, maar met het meer futuristische scenario dat mensen ooit hun bewustzijn naar computers kunnen overzetten om in een virtuele wereld eeuwig te leven. De producent vroeg mij als game-expert het een en ander over virtuele werkelijkheid en de geschiedenis van computerspellen te vertellen.
Ik heb geen idee hoe lang ik in beeld ben, of hoeveel er over is van alle opnamen die ze van mij maakten (een hele dag werd ik gefilmd en geïnterviewd) dus het zou zomaar kunnen dat je met je ogen knippert en het mist.
In dat geval kun je het waarschijnlijk nog op Uitzending Gemist terugzien. Denk er dan om: dan wel de ogen open houden! Anders word ik nooit Bekende Nederlander!