In de jaren tachtig was er een TV spotje waarin stoere coureur Jan Lammers aantoonde dat je best 130 kilometer per uur kon rijden in dichte mist. Terwijl de voice over deze stunt aankondigde, checkte Lammers zijn handschoenen en helm.
“Good luck, Jan” zei de voice-over. Waarna Jan Lammers in de trein stapte.
Dit was uiteraard een andere tijd. Dit was een periode in de Nederlandsche Geschiedenis waarin de enige vorm van neerslag bestond uit zeer zeldzame mist. Van regen, laat staan sneeuw, had nog nooit iemand gehoord.
Het was een gelukzalige tijd, waarin het altijd zomer was, en altijd 21 graden. Het gerucht gaat dat de Jan Lammers commercial dan ook in een studio in de Verenigde Staten is gemaakt met allerlei dure special effects. Want slecht weer in Nederland, dat moet wel een complot zijn.
Tegenwoordig zijn Nick en Simon en een olijke conducteur de ‘spokes persons’ van de NS. Nick en Simon rijden niet door dichte mist, want dat is immers slecht weer. Reclames mogen dan wel liegen, maar moeten ook niet te ver gaan. Treinen in Nederland rijden niet met slecht weer.
Zoals iedereen weet, komt slecht weer door Europa. Sinds de invoering van de Euro in 2002 hebben we immers opeens regen en sneeuw in ons kikkerlandje. Dat was ook het moment dat we Nederland voor het eerst Kikkerlandje gingen noemen, want daarvoor was het hier aangenaam droog.
Ik moet me dus niet verbazen over het feit dat de trein, in het tweede decennium van de 21ste eeuw, onmiddellijk de snelheid moet halveren als er binnen een straal van honderd kilometer water uit de hemel valt. Dat zijn we hier gewoon nog steeds niet gewend.
Het is dus volkomen begrijpelijk dat de NS geen maatregelen neemt om treinen door vallend water te laten rijden. Laat staan door dichte mist. Géén spotjes voor ons met spannende voice-over en “Good luck, Nick, Simon en conducteur!”
Wij moeten gewoon wachten tot de zon eindelijk weer doorbreekt.