Deze column bevat geen gesponsorde onderdelen

Deze column bevat geen gesponsorde onderdelen

Koffie is voor mij in de loop der jaren veranderd van ‘ach doe maar een kop’ tot ‘GEEN koffie? AAAAAAAAAAAAARRRRRGGGHHHH!’ Door mijn groeiende liefde voor deze drank ben ik ook steeds kieskeuriger geworden. Waar ik vroeger dik tevreden was met Douwe Egberts roodmerk, smaakt dat nu alsof iemand een half uurtje in een gebruikt koffiefilter heeft staan spugen, en me het filtraat vervolgens, na opwarming in de magnetron, voorzet.
Nu is niet alle Douwe Egberts koffie vies. Het is alleen meestal zo ‘gemiddeld’. Zo ontzettend niet-spannend. Zo’n smaak waar je van zegt: inderdaad dit is koffie. En het vervolgens weer vergeet. Douwe Egberts is wat mij betreft het ‘Knorr Wereldgerecht’ van de koffies. Ze hebben wel allerlei spannende verpakkingen bedacht, maar uiteindelijk is de smaak bepaald door focus groepen, test publieken en eindeloze marktonderzoeken, zodat het wel ‘anders’ is maar vooral heel erg hetzelfde.
Mijn niet-aflatende zoektocht naar de perfecte kop koffie heeft me, via diverse exotische melanges en een espresso machine, uiteindelijk naar de Nespresso geleid. Ja, die apparaten waar George Clooney zich aan verkocht heeft.
Ik moet je bekennen dat ik jarenlang naar die spotjes heb gekeken zonder ook maar een moment te denken dat dit voor mij relevante informatie was. Het kwam op mij over als een volslagen overbodige reclame voor een drankje in een bizar soort exclusieve self-service club waar onwaarschijnlijk mooie vrouwen je laatste ‘cup’ proberen af te pakken. Op geen moment kwam het bij me op dat Nespresso een appraat was voor thuisgebruik. En toen dat tot me doordrong ontstond bij mij meteen een ander vooroordeel: dit is vast een Senseo-kloon.
Mensen kunnen met met koffie niet méér teleurstellen dan door me Senseo voor te zetten. Ik snap ook niet helemaal waarom mensen denken dat dit lekker is. Het is automatenkoffie voor thuisgebruik. Het is niet verwonderlijk dat Douwe Egberts dit systeem heeft ontwikkeld: de koffies smaken homogeen, slap en fantasieloos. Het is warm, het is nat en er zit (meestal) caffeine in. Maar datzelfde kun je ook zeggen van een fles huismerk Aldi cola die te lang in de zon heeft gestaan.
Maar Nespresso is geen Senseo. Ik maakte er bij een vriendin kennis mee, en ontdekte dat het briljant is. Het is koffie zoals je die verwacht in een duur restaurant waar ze verstand hebben van koffie. Waar niet zomaar wat spul in een filter wordt gemikt in de hoop dat het allemaal wel goed komt. Zelfs de caffeine-vrije koffie van Nespresso is lekker, wat voor mij helemaal een verbijsterende ontdekking was. Daarom ben ik dolgelukkig met het Nespresso apparaat op mijn werkkamer. Naast me staat een rekje met diverse smaken, zodat ik voor ieder moment van de dag mijn favoriete koffie kan drinken.
Toch sluipt het Gevaar van gemiddelde, uitgewrongen fantasieloze koffie ook deze voorheen ideale wereld in. Douwe Egberts maakt namelijk nu stiekem ook Nespresso cups, onder de naam L’Or. In sjieke zwarte doosjes staren deze me nu aan in de schappen van de supermarkt. En ja, ik heb zo’n doosje aangeschaft, tegen beter weten in.
En net zoals ik vreesde: L’Or is typische Douwe Egberts koffie. Het is alsof je bij je tante op verjaardagsvisite komt, en ze met rode wangen van opwinding iets héél bijzonders serveert: behalve jonge kaas heeft ze nu ook belegen! Feest, jongens!
Douwe, je snapt het niet helemaal, vrees ik.

2 gedachten over “Deze column bevat geen gesponsorde onderdelen

  1. Gewoon zelf biologische verantwoorde koffie kopen en zelf malen en dan filteren, hoe moeilijk is dat?

    1. Dat doen we ook al 🙂 Geloof me, er is geen manier waarop we geen koffie zetten. Met uitzondering van Senseo. Dat is evil.

Reageren is niet mogelijk.

Reageren is niet mogelijk.