Terwijl ik me probeer te concentreren op het artikel op mijn iPad, dringt het stemgeluid van een van de kandidaten van ‘So you think you can dance’ tot me door. Het meisje kijkt ernstig in de camera, en na een dramatische ‘Goede Tijden’ pauze zegt ze:
“Ik ben heel zenuwachtig. Dit is, zeg maar, mijn last chance. Het is now or never!”
En inderdaad, er is absolutely geen Nederlandse manier om dat te zeggen. De Nederlandse taal is, zeg maar, too limited. Er zijn nu eenmaal expressions die gewoon veel beter sounden in het Engels dan in het Nederlands.
Yes, we zijn immers toch helemaal America focussed these days. En daar is helemaal nothing wrong with. Oh is dat laatste niet proper English? Ga je me nu de lesson readen alleen maar omdat ik een little mistake maak? Ik heb je weten dat ik spreek Engels wisout a trees of aksent. Joe kannot heer dat IJ em Dutsj. At ol!
Okay, wacht even, ik schiet even door.
Ja, ik tier tegen de televisie als zo’n meisje denkt dat ‘my last chance’ en ‘now or never’ de enige manier zijn om uit te drukken wat ze precies voelt. Inwendig krimp ik ook altijd in elkaar als Nederlanders zonder reden onderling Engels praten. Vooral als het argument is: ‘ik druk me in het Engels gewoon veel beter uit!’
Nee, dat doe je niet. Je drukt je nooit beter uit in een vreemde taal dan in je native language. En het klinkt eigenlijk te bizar voor woorden.
Stel je een Brit voor die het volgende zegt:
“Yes, I’ve been to Jack’s party. It was very gezellig. And his girlfriend is leuk.”
Of een Fransman:
“J’ai reçu une invitation pour la soirée de Pierre. Je suis erg blij.”
En no way dat ik door me hier zo over op te winden laat zien hoe old ik ben. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat een kandidaat in een buitenlandse TV show serieus de camera in kijkt en zegt:
“I am very nervous. This is mijn laatste kans. You might say it’s nu of nooit.”
Dit is volgens mij echt typically Dutch.