“Verdomme alweer!” zeg ik. Wat er over is van de krant valt bijna uit elkaar als ik hem van de mat opraap. Mijn vriendin zit aan de eettafel achter een boterham en kijkt me verwijtend aan. “Ja hallo, hier mag ik toch wel boos over zijn? Ik betaal toch voor een krant, niet voor een klodder papier maché?”
Genezen van de koorts, maar met het brein nog op halve kracht, deed ik de afgelopen dagen wat iedere man van 36 in een dergelijke toestand doet. Ik besloot te leren goochelen. Ik weet niet precies wat me bezielde toen ik deze beslissing nam. Ergens in mijn achterhoofd zag ik visioenen van bewonderende collega’s en zelfs wildvreemden in de kroeg, die stijl achterover sloegen terwijl ik een Gewone Speelkaart Op Miraculeuze Wijze Liet Verdwijnen. Via Google kwam ik terecht op…
Mijn vriendin is vegetariër en erg pro-eco. Zelf ben ik van huis uit meer een ‘woensdag gehaktdag’ type, gecombineerd met ‘lopen doe je van en naar de auto’. Je zou denken dat dit relationeel gezien misschien niet de beste combinatie is, maar al ruim acht jaar gaat dat prima. Uiteraard blijven er grensgeschillen bestaan. Als ik ’s ochtends de gekookte worst in plakjes snijd voor mijn lunchpakketje, resulteert dit onvermijdelijk in (dramatisch aangezette) blikken van afschuw. Mijn verdediging, dat haar…
Hardlopen is niet leuk. Het kan me niet schelen wat Dolf jansen beweert, of wat al die verstokte joggers roepen over ‘verslaving’, ‘kick’ of ‘zen ervaring’. Waar halen ze dat vandaan? Hardlopen begint bij mij altijd ’s ochtends al te kwellen. Ik sta op en weet ‘vandaag moet ik weer’. Nu ren ik nooit ’s ochtends. De wandeling van de slaapkamer naar het koffiezetapparaat vind ik op dat moment meer dan genoeg inspanning.Nee, het rennen stel ik uit tot ’s…