Ouderen en techniek
Er is iets met oudere mensen en technologie dat ik niet kan bevatten. Ik spreek wel eens mensen van boven de vijftig die zeggen ‘niets te snappen’ van smartphones, en die het ‘nut’ niet inzien van iPads en zelfs standaard computers. De manier waarop zij dit zeggen verraadt grote angst, soms zelfs paniek over ‘al die nieuwe dingen met knoppen’. En ik snap dit niet.
Ik bedoel: we hebben het over mensen die decennia lang zelfstandig door het leven gaan. Ze bleken in staat om talloze gebroken harten te overleven; ze trotseerden ziekte, het verlies van geliefden, financiële onzekerheid, twijfel over het bestaan en hadden al vele belastingformulieren ingevuld toen ik nog op de havo worstelde met de stelling van Pythagoras.
Dit zijn mensen die weten wat hypotheekrente aftrek werkelijk betekent. Mensen die auto kunnen rijden, reizen hebben gemaakt, en zeer waarschijnlijk nog kunnen vertellen wie JR Ewing neerschoot.
Ze hebben talloze verkiezingen meegemaakt, politieke aardverschuivingen gezien, Frans Bauer overleefd, mensen geholpen, banden geplakt, boodschappen gedaan, gespaard, huizen gekocht, hypotheken uitgezocht en vaker dan ik me durf voor te stellen door de Ikea gelopen en waarschijnlijk ook diverse meubels met Zweedse namen zelf in elkaar gezet.
Kinderen gebaard en opgevoed. Ruzies gehad. Vrienden gemaakt en verloren, burenruzies doorstaan. Ze hebben gênante momenten overleefd. Stomme dingen gezegd en weer hersteld. Banen gehad, carrière gemaakt, beslissingen gemaakt die vele mensen in hun omgevingen raken, en die ondanks het bestaan van Big Brother, de Gouden Kooi en De Bus nog steeds een bovengemiddeld IQ hebben.
Dit zijn mensen die heel ver zijn gekomen. Mensen die talloze persoonlijke overwinningen op hun naam hebben staan, de wereld een beetje beter begrijpen en inmiddels genoeg verhalen te vertellen hebben om hun eventuele kleinkinderen nog jaren mee te vervelen.
Je zou denken dat je op dat punt in je leven tegen jezelf zegt:
“Na alles wat ik heb meegemaakt kan zo’n ding met knoppen alleen maar meevallen.”
5 gedachten over “Ouderen en techniek”
Ik ken net als jij ook diverse die zijn gestopt bij de introductie van de cassetedeck. (en ook diverse die deze fobie hebben overwonnen op latere leeftijd, en nu actiever zijn op internet dan vele jongere) Maar in tegenstelling tot jouw begrijp ik ze wel.
jij zegt ze hebben al deze dingen gedaan, hoe kan iets als een computer nu eng voor ze zijn. maar ik zeg zij hebben al de bovenstaande dingen gedaan en nog veel meer en hebben bij niets van dit alles ooit maar een computer nodig gehad. Wat kan een computer hun nu voor meerwaarde bieden?
“Maar je kan er eenvoudig nette brieven en documenten mee maken” Nou eenvoudig heb je al eens gezien hoeveel knoppen en pulldown menu er in MS Word zitten. hij kan het zelfde met zijn oude vertrouwde typemachine en zolang de plaatstlijke boek- en kantoorvakhandel zijn inktlint wil blijven bestellen zal hij zich wel redden.
“je kan contact houden met familie/vrienden/kennisen via mail/FB/Hyves/twitter” Geloof je nu echt dat iemand die al zijn sociale contacten heeft met de mensen die hij tegenkomt tijdens zijn welkelijkse bezoek aan de bakker/groenteman/stamkroeg het een vooruitgang vindt om krabbels te kunnen plaatsten op iemand zijn “Wall” en met geluk een retweet te mogen ontvangen een halve dag later?
“Je kan alle vormen van informatie vinden op internet” Als je het al ruim 50 jaar heb gered zonder die infromatie bron, dan zal je de laatste paar jaar ook nog wel zonder redden.
“Je kan allemaal leuke filmpjes bekijken op youtube” Heb je SBS wel eens aangezet? De halve avond wordt daargevult met grappige homemovies.
“Eindeloze stroom aan porno” Kijk dat in nu eens een systeem seller daarom hebben we toch allemaal internet voor genoemen. jij wint! waarom zitten al die geile oude mannen nog niet de hele dag achter dat beeldscherm. laten we eerlijk zijn dat is toch waar pensioen voor is uitgevonden!
Van mij hoeft niemand moderne spulletjes te gebruiken 😉 wat heb ik daar nou over te zeggen? En wie ben ik om te beweren dat iedereen hetzelfde leuk moet vinden als ik? Ik verbaas me alleen over angst voor techniek. En stiekem ben ik benieuwd waar ik later bang voor zal zijn, over een jaar of tien, twintig…
Ik denk dat ik later bang zal zijn voor automatiserde voertuigen welke in niet handmatig kan overnemen als ik denk dat het niet goed gaat. Betaalmiddellen door midel van biometrische gegevens (vingerafdruk, gezicht enz). Wat jij?
Hm. Ik denk ook dat ik flink zal moeten slikken als ik achter het stuur van een auto ga zitten… en er is geen STUUR!
En wat te denken van nano tech? “Geen microrobots in mijn bloedbaan!”
Aan de andere kant: waarom ook niet. Die microrobots zullen vast goede dingen doen. Dat ze mijn moedervlekken omvormen tot reclameboodschappen neem ik dan maar voor lief.
Voor nanobots zou ik denk vooraan staan. Maar dat heeft meer met mijn liefde voor de Metal Gear serie te maken. Al zou ik wel een groot gat in vorm van een mens in de deur achter laten als ze worden toegediend door een brunette genaamd naomi.
Reageren is niet mogelijk.