Rustdag
Twitter dringt door in mijn dromen. Ik moet berichtjes plaatsen. Ik moet berichtjes lezen. Steeds als ik half wakker word probeer ik tot me door te laten dringen dat dat helemaal niet hoeft. Dat lukt niet. Ik zak weer weg in de droom en moet online zijn, berichten maken, berichten lezen, zoekopdrachten geven, bij blijven, bij blijven, bij blijven…
’s Ochtends schud ik de droom uit mijn wazige hoofd, maar pak meteen mijn iPhone, die op het nachtkastje ligt. Ik check mijn mail. Ik check Twitter. Ik check Facebook. Bij blijven, bij blijven, bij blijven…
De radio gaat aan tijdens het ontbijt, op radio 1. De nrc.next ligt op de mat. Mijn iPad ligt naast mijn bord met de voorpagina van de New York Times open. Mijn iPhone toont teletext pagina 101.
Bij blijven.
Mail checken.
Berichtjes lezen.
Flipboard. Facebook. Firefox.
Thunderbird. Twitter. Instapaper. Read it later. Stumble Upon.
Google. Reddit. Digg. Bookmarks. RSS. Podcasts. Bloggen, bloggen, BLOGGEN…
Zondag ochtend. Een revolutionair idee.
Geen beeldschermen, geen internet. Geen online games of newsfeeds en vooral, boven alles: geen interactieve media. Geen koddige berichtjes ontvangen of verzenden. Geen discussiefora en geen retweets of Likes.
Kopje koffie. Gevulde speculaas. Een kat die achter een balletje aan rent. Oud Snoopy stripboek dat ik eigenlijk uit mijn hoofd ken. Radio 2 middle of the road muziek. Straks misschien een boek lezen dat alleen maar leuk is en niet literair relevant.
Zondag rustdag. Misschien slaat het aan.