Ik heb sinds juli een iPhone, die het prima doet. Hetzelfde kan ik niet zeggen van de bijgeleverde koptelefoon, waarvan de rechter oordop het heeft begeven.
Daarom keer ik dus terug naar Bel Company in Kampen, waar een zenuwachtig kijkende jongeman mijn verhaal aanhoort en vervolgens op de website zoekt naar de garantie voorwaarden. En tot mijn opluchting blijkt dat T-Mobile maar liefst een jaar garantie geeft op de bijgeleverde koptelefoon. De jongeman moet het echter nog checken bij zijn ‘hoofdkantoor’ en deelt mij het volgende mee:
“Wij geven er maar drie maanden garantie op.”
“Maar er staat toch één jaar op de site?” zeg ik. “En zelf zeg je net ook één jaar!”
“Ja, dat klopt. Maar wij geven er toch maar drie maanden garantie op.”
“Maar ik heb er toch recht op?”
“Klopt. En toch geven we maar drie maanden. En dan moet ik ook de iPhone meesturen met de koptelefoon voor reparatie.”
“Maar de telefoon doet het gewoon!” zeg ik.
“Dit is ons beleid,” zegt de jongen.
Ik ga naar huis en bel boos met T-Mobile.
“Natuurlijk geven we een jaar garantie,” zegt de jongen aan de telefoon. “Komt u maar naar onze winkel in Zwolle, dan lossen we het op.”
Opgelucht ga ik met de headset naar Zwolle, waar een zenuwachtige jongeman van de T-Mobile winkel me naar mijn kassabon vraagt.
“Die heb ik niet. Ik heb wel jullie eigen contractbevestiging meegenomen.”
“Dat is niet voldoende,” zegt de jongeman.
“Waarom niet?”
“Dat is ons beleid. We moeten een aankoopbewijs hebben.”
“Maar dit is een aankoopbewijs. Dit is jullie aankoopbewijs! Ik betaal iedere maand aan jullie en heb een contract met jullie! Dan kun je toch ook ergens in die T-Mobiel computer zien wanneer ik mijn iPhone gekocht heb?”
“Vast wel, maar zonder kassabon mag ik hem niet opsturen.”
“Ik kan wel een bankafschrift kopiëren… dat is ook wettelijk een aankoopbewijs…” zeg ik enigszins wanhopig.
“Dat zou je denken,” zegt de jongeman, “maar u bent niet de eerste die hier tegenaan loopt. We accepteren geen bankafschrift als bewijs.”
“Ja maar…”
“Dit is ons beleid.”
Ik moet nu dus op zoek naar een bonnetje, waarvan ik niet eens zeker weet of ik die ooit gekregen heb. Een handtekening was voldoende om met een iPhone en abonnement de winkel uit te lopen. Wat een vertrouwen hadden ze in mij.
Kernwoord in die laatste zin: ‘hadden’.